8 januari 2024

Dag lieve, lieve Cedra…

Mijn man en ik zeiden altijd tegen elkaar: “Zelfs als Cedra niet oud zou mogen worden, dan weten we dat ze altijd voor twee heeft geleefd…” Maar Cedra werd wel oud, heel erg oud zelfs, en voor een jachthond die altijd zo keihard heeft gewerkt echt uitzonderlijk oud.

Ze was altijd zo blij en levenslustig dat ik bijna begon te geloven dat ze gewoon een lange neus zou maken naar de dood. Maar helaas was ook zij sterfelijk, net als wij allemaal.

Tot op hoge leeftijd was ze erg fit, bijna 15 jaar was ze, toen ze nog lange wandelingen in de bergen met ons maakte. We hadden er uiteraard nog dolgraag vele jaren aan vast willen knopen, Cedra ook, maar haar oude hartje begon haar de laatste weken in de steek te laten. De laatste paar maanden werd ze wel steeds iets minder, maar in de laatste paar weken zag ik dat haar conditie snel achteruit ging. Haar eens zo krachtige hart begon haar in de steek te laten. Haar wereld werd steeds kleiner, er kwamen steeds meer ongemakken bij en vandaag was daar het omslagpunt. Dit wilden we niet meer voor haar en we hebben haar moeten laten gaan.

Ik ben heel dankbaar dat Cedra en ik zo ontzettend lang samen mochten zijn, en de vele herinneringen aan al onze avonturen zal ik koesteren.

Samen lachen in het gras, want lachen kon ze als de beste!